Στα πεζοδρόμια. Συναντιόμαστε. Όλοι.
Κοιτάζουμε βιτρίνες. Μετράμε τα λεπτά περιμένοντας.
Τρώμε βιαστικά.
Αθηναίοι και επαρχιώτες συναντιόμαστε στα πεζοδρόμια.
Μαλώνουμε. Περπατάμε χέρι - χέρι.
Περιμένουμε να στοιβαχτούμε στα λεωφορεία.
Στα πεζοδρόμια.
Όλοι. Έλληνες και μετανάστες. Χωρίς διαβατήριο. Χωρίς εισιτήριο.
Φιλιόμαστε. Ξερνάμε μεθυσμένοι. Ανταλλάζουμε πονηρές ματιές.
Διαδηλώνουμε.
Είσοδος ελεύθερη στα πεζοδρόμια.
Καλώς ήρθατε.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

- Χαζεύω ΤιΒι-

Γράφω και δίπλα μου παίζει η τηλεόραση. Την κλείνω.
Βάζω το lunatico των Gotan Project και ξεκινώ. Οι σκέψεις μπαίνουν σε μια σειρά και έχω την εντύπωση ότι οι σφυγμοί μου πέφτουν κάπως.
Η αλήθεια είναι πως τους τελευταίους μήνες, δεν βλέπω τηλεόραση. Είναι όμως ανοιχτή και εγώ στέκομαι απέναντί της και .. χαζεύω. Βέβαια, όλοι μας αυτό κάνουμε. καθόμαστε μπροστά της και χαζεύουμε. Χαζεύουμε κυριολεκτικά. ξεχνάμε την γλώσσα μας, τα διαβάσματα μας (όσοι διαθέτουμε από αυτά), την ηθική, την ανθρωπιά μας.
Η τηλεόραση είναι χωρισμένη σε ζώνες.
Στην πρωινή ζώνη μας υποδέχονται οργισμένοι δημοσιογράφοι, έτοιμοι να υπερασπιστούν το δίκιο μας, ιδιαίτερα των συνταξιούχων και των ανέργων (που είναι και οι πελάτες τους).
Κατόπιν οι συνταξιούχοι ικανοποιημένοι ξεχύνονται στις αγορές (είναι όλοι αυτοί που ορμούν στα λεωφορεία και το μετρό, σπρώχνοντας και κλοτσώντας, απαιτώντας σεβασμό από τους νέους).
Οι λιγοστές νοικοκυρές που έχουν το προνόμιο (αλλά δεν το ξέρουν) να επαγγέλλονται οικιακά ξεφορτώνονται ξινισμένους συζύγους, διαβολοστέλνουν τα βαρετά τους παιδία στο σχολείο, και αναζητούν παρηγοριά στον φανταχτερό κόσμο των πρωινάδικων. Η ζωή που δεν έζησαν είναι τσάμπα και οι ξανθές κυρίες της πρωινής ζώνης πληρώνονται για να τις καθησυχάζουν. Παίρνουν κουράγιο για να πετύχει ο μουσακάς και όσα δεν πέτυχαν ποτέ.
Ο μουσακάς καταναλώνεται από την οικογένεια με καλεσμένο ένα panel (sic) αποτελούμενο από τηλεοπτικές περσόνες δευτέρας διαλογής. Πληροφορούν την οικογένεια για τα οικογενειακά των εγχώριων αστέρων. Και έτσι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει τον άλλον. Οι σύζυγοι και τα παιδία περνούν ανώδυνα το μεσημέρι τους.
Κατόπιν έρχονται κάτι κυρίες πρόθυμες να μας συμβουλεύσουν πώς να ξαναγαπησουμε το έτερον μας ήμισυ, να βρούμε την χαμένη επικοινωνία με τα παιδιά μας, να γίνουμε ευτυχισμένοι!! Εμείς χαζεύουμε στην τηλεόραση κουνώντας το κεφάλι με κατανόηση και σημειώνοντας ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για την ζωή μας.
Η βραδινή ζώνη ανήκει στους άρρενες. Ποδόσφαιρο πιο συχνά από ποτέ. Και οι πολιτικές εκπομπές. Μεγαλοδημοσιογράφοι παίζουν τον ρόλο του «πες τα Χρυσόστομε!», πριν αλλάξουμε πλευρό και αρχίσουμε το ροχαλητό.
Και μετά απορούμε γιατί μας στοιχειώνουν τόσοι εφιάλτες.
Καλό μας ξημέρωμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: