- Κ α τ α λ ή ψ ε ι ς -

Κλείνουν τα σχολεία.
Μαθητές οργισμένοι, τεμπέληδες, αναρχικοί, αδιάφοροι, κουρασμένοι, ιδεολόγοι, αλλοδαποί, αλήτες, οραματιστές. Μαθητές που μπάφιασαν από ένα σχολείο που το μόνο που κάνει είναι να μεγαλώνει την πλήξη τους. Αδυνατούν όμως να μας το πουν. Ανοίγουν το στόμα και πίσω από ανούσιες δικαιολογίες προβάλει η απόγνωση.
Πριν από 17 χρόνια ήμουν ένας από αυτούς. Μαζί με τους υπολοίπους κλείσαμε τα σχολεία. Για μήνες. Αφορμή ο νόμος του τότε υπουργού κ.Κοντογιαννόπουλου. Point system και σχολικές στολές, κατάργηση μαθητικών κοινοτήτων, κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών. Και άλλα.
Χωρίς εμπειρία. Καθοδηγούμενοι. Μόνο καθοδηγούμενοι.
Οι μπροστάρηδες από τις πολιτικές νεολαίες της αντιπολίτευσης
Όλοι όμως, από την ορμή να αλλάξουμε την μονοτονία. Βρεθήκαμε στις σχολικές αίθουσες. Ανταλλάξαμε απόψεις. Άλλες καθοδηγούμενες, άλλες αφελείς, άλλες ουτοπιστικές. Διαφωνήσαμε, μαλώσαμε. Χαλάσαμε προσωρινά φιλίες. Και κατεβήκαμε στους δρόμους. Θρηνήσαμε έναν νεκρό - δολοφονημένο. Πανηγυρίσαμε την παραίτηση ενός υπουργού και την απόσυρση του νόμου.

Μετά μεγαλώσαμε λίγο, και άλλοι μαθητές το επανέλαβαν Αγωνίστηκαν και πανηγύρισαν τα ίδια με τον κ. Αρσένη.

Μας πήραν τα χρόνια αλλά δεν τα ξεχνάμε.
Σήμερα είμαι καθηγητής σε ένα από τα Λύκεια της Αθήνας που τελούν υπό κατάληψη.
Κοιτάζω τους μαθητές. Αυτήν την φορά είμαι από την έξω πλευρά. Πίσω από τα κάγκελα.
Θέλω να τους κλείσω πονηρά το μάτι. Το κάνω.
Θέλω να έρθω αντιμέτωπος με όσους τους κατηγορούν. Το κάνω.
Άντε, καλή τύχη μάγκες.