Στα πεζοδρόμια. Συναντιόμαστε. Όλοι.
Κοιτάζουμε βιτρίνες. Μετράμε τα λεπτά περιμένοντας.
Τρώμε βιαστικά.
Αθηναίοι και επαρχιώτες συναντιόμαστε στα πεζοδρόμια.
Μαλώνουμε. Περπατάμε χέρι - χέρι.
Περιμένουμε να στοιβαχτούμε στα λεωφορεία.
Στα πεζοδρόμια.
Όλοι. Έλληνες και μετανάστες. Χωρίς διαβατήριο. Χωρίς εισιτήριο.
Φιλιόμαστε. Ξερνάμε μεθυσμένοι. Ανταλλάζουμε πονηρές ματιές.
Διαδηλώνουμε.
Είσοδος ελεύθερη στα πεζοδρόμια.
Καλώς ήρθατε.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

- Στην πορεία -

Ώρα 18:20 Χιλιάδες άνθρωποι παρατάσσονται. Πρόσωπα οργισμένα. Ματιές συνομοτικές. Μάτια φοβισμένα. Λιγοστές κουβέντες και αυτές μετρημένες. Συννενοήσεις στα κινητά. "Στον Σύριζα, πίσω από τους δασκάλους". Σημασία έχει να βρεθούμε.
Ώρα 19:00. Το πλήθος ξεκινά. Ο πόνος και η οργή γίνονται συνθήματα. Δυνατά. Όσο δυναμώνουν τόσο ο αέρας πυκνώνει και αυτός. Φωτιές και δακρυγόνα. Μαντίλια στα στόματα. Δεν τα κλείνουν. Στα πεζοδρόμια, το πλιάτσικο ξεκινά. Παγώνουμε. Τα δακρυγόνα πέφτουν στα συνθήματα. Το πλιάτσικο καλά κρατεί, αλλά ο κόσμος της οργής, τρέχει να βρει μια ανάσα.
Ώρα 19:30. Ξανά μαζί, χιλιάδες μισοπνιγμένοι, σφιχτά πιασμένοι με όση φωνή έχει μείνει. Λίγα μέτρα από το Σύνταγμα. Τα μαγαζία τα άδειαζουν. Ανενόχλητοι αποκτούν καινούριο κινητό. Και τα δακρυγόνα πάλι. Όχι σε εκείνους. Αδειάζουν χημικά. Οι άνθρωποι γίνονται ποντίκια. Ουρλιαχτά, ποδοπατήματα, κλάμματα. Και αυτό το αίσθημα. Αυτό το βάρος που σέρνουμε από χθές το βράδυ στις 20:00. Είμαστε όλοι παράνομοι!

Δεν υπάρχουν σχόλια: